کاوش موضوع آب دریا

آب دریا (به انگلیسی: Seawater) به آب موجود در دریاها و اقیانوسها گفته می‌شود. به‌طور متوسط شوری آب اقیانوس‌ها در حدود ۳٫۵٪ (۳۵ گرم در لیتر) است. این بدان معنی است که هر کیلوگرم (یک لیتر بر حسب حجم) از آب دریا دارای ۳۵ گرم از املاح محلول (عمدتاً سدیم و کلرید و یون) می‌باشد. چگالی متوسط آب اقیانوس‌ها ۱٫۰۲۵ میلی‌گرم در لیتر است. آب دریا دارای چگالی بیشتری نسبت به آب شیرین و آب خالص است. دمای انجماد آب دریا به علت غلظت نمک محلول پایین‌تر است. چگالی متوسط در سطح ۱٫۰۲۵ میلی‌گرم در لیتر است. آب دریا از آب شیرین و آب خالص متراکم تر است (چگالی ۱٫۰ کیلوگرم در لیتر در ۴ درجه سانتیگراد (۳۹ درجه فارنهایت)) زیرا نمک‌های حل شده جرم را به نسبت بزرگتر از حجم باعث افزایش جرم می‌شوند. با افزایش غلظت نمک، نقطه انجماد آب دریا کاهش می‌یابد. در شوری معمولی، در حدود منفی ۱ درجه سانتیگراد (۲۸ درجه فارنهایت) منجمد می‌شود. سردترین آب دریا که تاکنون ثبت شده است (در حالت مایع) در سال ۲۰۱۰ بود، در جوی در زیر یخچال‌های قطب جنوب و منفی ۲٫۶ درجه سانتیگراد (۲۷٫۳ درجه فارنهایت) اندازه‌گیری شد. pH آب دریا به‌طور معمول به دامنه‌ای بین ۷٫۵ و ۸٫۴ محدود می‌شود. با این حال، هیچ مقیاس pH مرجع پذیرفته شده جهانی برای آب دریا وجود ندارد و تفاوت بین اندازه‌گیری‌ها بر اساس مقیاس‌های مختلف مرجع ممکن است تا ۰٫۱۴ واحد باشد. بحثی که در تفاوت املاح در آب رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها هست به دلیل استفاده موجودات دریایی است به عنوان مثال سیلیکات آب دریا و اقیانوس‌ها خیلی کمتر از آب رودخانه‌ها هست و دلیل آن این است که وقتی سیلیکات از آب رودخانه وارد آب اقیانوس می‌شود سریعاً مرجان‌ها و صدف سازان دریایی از آن استفاده می‌کنند و این دلیل تفاوت این نوع املاح هست.... بیشتر در ویکی پدیا